এটি নিশাৰ সাধুকথা ... (খিৰিকীমুখৰ কবিলৈ একলম)

 বহুদিনৰ মূৰত লিখিলোঁ তোমালৈ
দুটি শব্দই বাৰে বাৰে
আমনি কৰিছেহি মোক ,
অথচ নিস্প্ৰাণ মোৰ দুচকুত
ফুটি নুঠে
হাঁহোঁ বুলিও হাঁহিব নোৱৰা গুপুত যন্ত্ৰণা ...



হায় !...
তুমি তো নাজানা
নিশাৰ ফিৰফিৰীয়া বতাহজাকে
কিদৰে কঁপাই যায়
মোৰ বুকুৰ প্ৰতিটো চুক-কোণ ;
সেয়া বাৰু থাওক ,
এইবাৰ জানা মোৰ হৃদয়ত
একুৰি এটা বেদনাৰ গুপুত স্বাক্ষৰ

জানোঁ , তুমি নাজানা ,
বুজিও নুবুজা ;
সেয়ে তুমি আঁতৰি গ'লা
মোৰ খিৰিকীমুখৰপৰা ;
এতিয়া শূন্য মোৰ আসন
খিৰিকীমুখৰ কবিৰ ...

এয়া এটি মাথো
হৃদয়ৰ আহ্বান ,
তুমি জানো নুবুজিবা ?