জোনাক একাঁজলি ...

          ১

নৈখন এৰাৰ আগতেই
সপোনটো দেখিছিল সি ৷

পপীয়া তৰা ওলোৱাৰ দিনা
নিশা দুপৰলৈ
পথাৰৰ বুকুত শিল ভাঙি ভাঙি
শিলাময় হৈ পৰা তাৰ দুহাতৰ মুঠিত
উঠি অহা নাছিল
এমুঠি সেউজ সপোন ৷

           ২

সপোন এটাই তথাপিও
দোলা দি আছিল তাৰ সিক্ত খিৰিকীখনত ৷
নিয়ঁৰসনা দুবৰি গচকি
অসীমলৈ যাত্ৰা তাৰ
সংগোপনে ...

সি যে পাহৰা নাই এতিয়াও
জোকে খোৱা বুকুৰ বেদনা !

           ৩

এইবাৰ জোনাক আহিলে
যাপন কৰিব সি
হেপাঁহৰ বেগুণীয়া নিশা ,

কাঁইটে আঁচোৰা সপোনবোৰ মোহাৰি
দুচকুত ৰচিব
এমুঠি নীলাভ কবিতা ৷